کابل های فیبر نوری برای انتقال نور از یک کامپیوتر
کابل های فیبر نوری برای انتقال نور از یک کامپیوتر
گره شبکه به گره دیگر استفاده می شود. کلاس های زیر از فناوری های سیمی در شبکه های کامپیوتری استفاده می شود.
کابل کواکسیال به طور گسترده برای سیستم های تلویزیون کابلی، ساختمان های اداری و سایر مکان های کاری برای شبکه های محلی استفاده می شود. سرعت انتقال از 200 میلیون بیت در ثانیه تا بیش از 500 میلیون بیت در ثانیه متغیر است.[نیازمند منبع]
فناوری ITU-T G.hn از سیم کشی خانه موجود (کابل کواکسیال، خطوط تلفن و خطوط برق) برای ایجاد یک شبکه محلی پرسرعت استفاده می کند.
کابل کشی
کابل کشی جفت پیچ خورده برای اترنت سیمی و استانداردهای دیگر استفاده می شود. معمولاً از 4 جفت کابل مسی تشکیل شده است که می توان از آن برای انتقال صدا و داده استفاده کرد. استفاده از دو سیم به هم تابیده شده به کاهش تداخل و القای الکترومغناطیسی کمک می کند. سرعت انتقال از 2 مگابیت بر ثانیه تا 10 گیگابیت بر ثانیه است. کابل کشی جفت تابیده به دو صورت وجود دارد: جفت تابیده بدون محافظ (UTP) و جفت تابیده محافظ محافظ (STP). هر فرم دارای رتبه بندی های مختلف دسته بندی است که برای استفاده در سناریوهای مختلف طراحی شده است.
نقشه 2007 که کابل های مخابراتی فیبر نوری زیردریایی را در سراسر جهان نشان می دهد.
فیبر نوری فیبر شیشه ای است. پالس های نور را حمل می کند که داده ها را از طریق لیزر و تقویت کننده های نوری نشان می دهد. برخی از مزایای فیبرهای نوری نسبت به سیم های فلزی تلفات انتقال بسیار کم و مصونیت در برابر تداخل الکتریکی است. با استفاده از مالتی پلکسی تقسیم موج متراکم، فیبرهای نوری می توانند به طور همزمان چندین جریان داده را بر روی طول موج های مختلف نور حمل کنند، که سرعت ارسال داده ها را تا تریلیون ها بیت در ثانیه بسیار افزایش می دهد. فیبرهای نوری را می توان برای کابل های طولانی با سرعت داده بسیار بالا مورد استفاده قرار داد و برای کابل های زیر دریا برای اتصال قاره ها استفاده می شود. دو نوع اصلی فیبر نوری وجود دارد، فیبر نوری تک حالته (SMF) و فیبر نوری چند حالته (MMF). فیبر تک حالته این مزیت را دارد که می تواند یک سیگنال منسجم را برای ده ها یا حتی صد کیلومتر حفظ کند. فیبر چند حالته برای پایان دادن به آن ارزان‌تر است، اما بسته به نرخ داده و درجه کابل، به چند صد یا حتی چند ده متر محدود می‌شود.
رایانه ها اغلب با استفاده از پیوندهای بی سیم به شبکه ها متصل می شوند
شبکه بی سیم
اتصالات شبکه را می توان به صورت بی سیم با استفاده از رادیو یا سایر وسایل ارتباطی الکترومغناطیسی برقرار کرد.
مایکروویو زمینی - ارتباطات مایکروویو زمینی از فرستنده ها و گیرنده های مبتنی بر زمین شبیه بشقاب های ماهواره ای استفاده می کند. امواج مایکروویو زمینی در محدوده گیگاهرتز پایینی قرار دارند که همه ارتباطات را محدود به خط دید می کند. ایستگاه های رله تقریباً 40 مایل (64 کیلومتر) از هم فاصله دارند.
ماهواره های ارتباطی - ماهواره ها نیز از طریق مایکروویو ارتباط برقرار می کنند. ماهواره‌ها در فضا، معمولاً در مدار ژئوسنکرون در فاصله 35400 کیلومتری (22000 مایلی) بالاتر از خط استوا مستقر هستند. این سیستم های مدار زمین قادر به دریافت و ارسال سیگنال های صوتی، داده ها و تلویزیون هستند.